W czwartek, 5 grudnia, w Krotoszyńskiej Bibliotece Publicznej gościła młoda pisarka – Olga Rudnicka. Na spotkanie przyszła młodzież z ZSP nr 1 i 3 oraz z Liceum Ogólnokształcącego im. H. Kołłątaja.
Olga Rudnicka to absolwentka pedagogiki na Wyższej Szkole Komunikacji i Zarządzania w Poznaniu. Jest autorką powieści kryminalnych: „Martwe jezioro”, „Czy ten rudy kot to pies?”, „Zacisze 13” i „Zacisze 13. Powrót”.
- Nigdy bym nie przypuszczała, że ktoś kiedyś nazwie Olgę Rudnicką pisarką. Zawsze marzyłam o tym, by zostać weterynarzem, adwokatem, ale że kiedyś sama napiszę książkę – nie pomyślałabym – przyznała Rudnicka. - Wszystko zaczęło się, gdy miałam 12-13 lat, właściwie od moich snów, które do dzisiaj są moją inspiracją. Były mroczne, poruszające i dawały mi mnóstwo wrażeń, których w rzeczywistości nie mogłabym doświadczyć. Do tego stopnia mnie poruszały, że każdego dnia je spisywałam. W pewnym momencie zaczynałam je ubarwiać, powstawały powieści, krótkie formy literackie – wyjaśniała pisarka.
Pisząc pierwszą powieść „Martwe jezioro”, Rudnicka miała zaledwie 17 lat. – W tym wieku nie wiedziałam, co z tym maszynopisem zrobić, a że byłam bardzo nieśmiała i skryta, nikt nie wiedział, że piszę. Tworzyłam po prostu do szuflady. W swojej nieświadomości odnośnie tego, jak wygląda świat pisarzy i z czym to się wiąże, wysłałam maszynopis do 15 wydawnictw. Jako jedyne odpowiedziało wydawnictwo z Warszawy Prószyński i Spółka. I dzięki temu moja pierwsza książka ukazała się na rynku – mówiła Rudnicka.
Do tej pory napisała osiem książek. Nakładem wydawnictwa Prószyński i S-ka niebawem ukaże się najnowsza powieść Rudnickiej, zatytułowana ,,Drugi przekręt Natalii’’ i będąca kontynuacją ,,Natalii 5’’. Opowiada o losach pięciu kobiet noszących to samo imię i nazwisko za sprawą ojca bigamisty – Jarosława Sucharskiego, który zginął w niewyjaśnionych okolicznościach, zostawiając swoim córkom w spadku duży dom w Mechlinie. Akcja toczy się dwa lata później. Natalie nadal mieszkają razem i chociaż zbliżyły się nieco do siebie, to jednak wciąż mają zróżnicowane, uciążliwe „charakterki”. Mimo wszystko potrafią być bardzo lojalne, zaś w wyjątkowych sytuacjach stoją za sobą „murem”, niczym siostry syjamskie.
Dla autora nie ma nic sympatyczniejszego niż osobiste spotkanie z czytelnikami. - Dlatego chętnie biorę udział w spotkaniach autorskich i żyję nadzieją, że kiedyś stres związany z publicznym wystąpieniem zostanie w domu, zamiast telepać się ze mną pociągiem, autobusem czy samochodem. Taki dodatkowy pasażer na gapę podróży nie uprzyjemnia, ale pozwala jej szybciej upłynąć. Powtarzam sobie w głowie to, co chciałabym powiedzieć, czym chciałabym podzielić się z czytelnikami, kilka razy się upomnę, żeby dygresji nie robić. Rzecz jasna, to zupełnie nie pomaga. Nic a nic. Skłonność do dygresji jest u mnie cechą wrodzoną i zanim skończę opowiadać jedną rzecz, zdążę poruszyć tyle tematów, że następuje chwila zawieszenia w rodzaju „o czym to ja właściwie mówiłam”… – opowiadała pisarka.
Warto dodać, iż Rudnicka pracuje również jako asystentka osób niepełnosprawnych w Polskim Komitecie Pomocy Społecznej w Śremie. Kocha jazdę konną i rytmy latynoamerykańskie, zwłaszcza salsę. Namiętnie czytuje Joannę Chmielewską, Stephena Kinga, Joe Hilla, Tess Gerritsen i Jeffery’ego Deavera.
(ALA)
