Z Mieczysławem Skowrońskim, przewodniczącym Niezależnego Krajowego Związku Zawodowego „Solidarność Weteranów Pracy” w Zdunach, rozmawiał Łukasz Cichy.

Jest Pan przewodniczącym związku od 25 lat, od 30 lat jest Pan członkiem związku i zarządu, a w tym roku przypadło 50-lecie istnienia związku. Jak Pan ocenia ten okres?
- Przez te wszystkie lata organizowałem wycieczki trzydniowe, pielgrzymko-wycieczki. W styczniu zrobiłem jeszcze spotkanie gwiazdkowe, ale stan zdrowia jest gorszy. W październiku 2014 miały być wybory, ale teraz przypadło 50-lecie związku i przełożyliśmy to o rok. Kiedyś już mówiłem, że chciałem złożyć rezygnację i koniec, ale mówię tak: doczekam do tych wyborów, które będą w październiku i nie będę startował. Mogę być najwyżej honorowym członkiem, bo ze związku nie będę się wypisywał.

Nie chce Pan być członkiem zarządu?

- Rezygnuję z przewodniczącego, mogę być członkiem honorowym. A w takim wypadku mogą mnie prosić na spotkanie zarządu.

Jak będzie wyglądał przyszły zarząd?

- Jak jest związek, który ma do 200 członków, to jest przewodniczący i dwóch zastępców. Jeśli jest do 50, to jest jeden zastępca.

Ile dzisiaj osób liczy związek?

- Ogólnie 215 osób. Teraz paru ludzi jeszcze się wpisało.

Gdy związek zaczynał działalność…

- …to wtedy, w 1965 roku, miał 30 członków.

Wtedy przewodniczącym był Stanisław Markowski.

- A jak po 13 latach Stanisław Markowski zakończył kadencję, to potem był Jan Płonka – 12 lat.

Po nim przewodniczącym został Pan.

- Tak, było to w 1990 roku. I do dziś przewodniczę, a że w obecnej chwili mój stan zdrowia jest słaby, to dłużej już nie mogę.

Ale dużo Pan zrobił.

- Przez te lata wiele się wydarzyło. Zwiedziliśmy całą Polskę.

Związek pokazuje, że emeryt może być aktywny.

- Oczywiście, że tak. My to cały czas udowadniamy.

Był Pan na wszystkich związkowych wycieczkach?

- Na prawie wszystkich, ale wszystkie organizowałem. Na jednej tylko nie byłem.

A jaka wycieczka najbardziej zapadła Panu w pamięć?

- Wszystkie wyjazdy były fajne. Byliśmy w Trójmieście, Lublinie, Puławach, Olsztynie, Majdanku, w wielu miejscach. Było pięknie.

Nawet za granicą.

- Tak, w Czechach.

Wycieczki turystyczne to jedno, ale są też i pielgrzymki.

- Jednego roku jechaliśmy do Częstochowy, a drugiego do Lichenia. Czasami nawet dwa razy w roku. W Licheniu też było fajnie. Na początku nie było tej bazyliki, tylko Matka Boska w kościółku. W bazylice jest piękne muzeum.

Poza wycieczkami i pielgrzymkami związek organizuje spotkania trzy razy w roku.

- Kiedyś robiliśmy dzień kobiet, później zaprzestaliśmy. Teraz jest dzień ojca, matki i weterana pracy, a także dzień seniora i spotkanie gwiazdkowo-noworoczne.

I to są spotkania dla członków.

- Tak, ale jest jeszcze wigilia dla samotnych od 1990 r. Adresowana była do ludzi, którzy samotnie zamieszkiwali na terenie gminy i miasta. Zwykle około 100 osób. Były też robione paczki dla ludzi chorych z terenu gminy.

Ile było co roku tych paczek?

- Różnie, 130-150, w zależności od roku.

Pewnie wiele wysiłku trzeba włożyć w zorganizowanie takiej akcji.

- Kiedyś nie było żadnego problemu, bo człowiek był młodszy.

Ale jest satysfakcja?

- Ogromna.

Czy związek zmienia się? Idzie w nowoczesność czy zachowuje tradycję?

- Związek stara się robić wszystko to, co było robione, a więc organizuje wieczerze, paczki, spotkania, wycieczki, pielgrzymki. Stawia na tradycję. Stara się nie utracić tego, co wypracował. A zobaczymy, co będzie, jak zostanie wybrany nowy zarząd.