W piątek, 1 kwietnia, w Zespole Szkół Ponadgimnazjalnych nr 1 odbyły się uroczystości z okazji upamiętnienia patronów tej placówki, czyli braci Jana i Jędrzeja Śniadeckich.
Podczas przygotowanej akademii uczniowie przybliżyli sylwetki patronów szkoły, jako wybitnych przedstawicieli nauk ścisłych, przede wszystkim matematyki i chemii. Uczniowie Karol Kępa i Krzysztof Reszel, przebrani za braci Śniadeckich, przygotowali pokaz doświadczeń chemicznych i rozwiązywania rachunku prawdopodobieństwa. Z kolei Alicja Florkowska recytowała wiersz Czesława Miłosza pt. „Zaklęcie”. Na skrzypcach zagrała Dominika Sobańska.
Jan Śniadecki urodził się w 1756 r., a zmarł w1830. Był polskim astronomem, matematykiem, geografem i filozofem, jednym z najwybitniejszych uczonych okresu oświecenia.Kształcił się w Akademii Krakowskiej, a także w Getyndze i Paryżu. Od 1781 był profesorem Akademii Krakowskiej, założył Obserwatorium Astronomiczne i Stację Klimatologiczną w Krakowie (1792-1803). W latach 1806-1825 był profesorem, w 1807-1815 rektorem uniwersytetu w Wilnie, a także dyrektorem obserwatorium astronomicznego. W 1801 przystąpił do Towarzystwa Przyjaciół Nauk, w 1808 do Petersburskiej Akademii Nauk. Opublikował „Geografię, czyli opisanie matematyczne i fizyczne Ziemi” (1804). Jako jeden z pierwszych uczonych polskich przeciwstawił się filozofii spekulatywnej, oderwanej od empirycznych podstaw. Filozofię rozumiał jako psychologiczne badanie struktury umysłu. Był twórcą polskiej terminologii matematycznej i astronomicznej. Jan Śniadecki to pionier rachunku prawdopodobieństwa w Polsce, zwolennik uniezależnienia moralności i nauki od religii, a ponadto przeciwnik romantyzmu, zwolennik klasycyzmu.
Jędrzej Śniadecki urodził się w 1768 roku, a zmarł w 1838. Był chemikiem, lekarzem, fizjologiem, publicystą, profesorem Szkoły Głównej w Wilnie: w latach 1797-1822 – chemii, w 1826-1832 – medycyny, od 1832 – na Akademii Medyczno-Chirurgicznej. W 1819 współtworzył Towarzystwo Szubrawców, założył też Towarzystwo Lekarskie Wileńskie. Pracował nad teorią procesów rozpuszczania. Odkrył ruten (nazwany przez niego westem w pracy „Rozprawa o nowym metalu w surowej platynie odkrytym”, 1808). Odkrycie nie zostało jednak oficjalnie potwierdzone. Wprowadził polskie słownictwo chemiczne, napisał pierwszy oryginalny podręcznik chemii w języku polskim: „Początki chemii” (tom 1-2, 1800). „Nowatorska teoria jestestw organicznych” (tom 1-2, 1804-1811) miała wiele wydań, także obcojęzycznych.
(NOVUS)
